hayaller

dşrda sevdiiim şekilde yağmur yağıyo.... az ve insan içine dolan, hani yeniyıl zamanı böle az kar yağar ama yere düşene kdr erir ve yağmur olur... elinde kahven vardır, yanında en yakın arkadaşın... o zaman insana güzel gelir, hep o anı yaşasak belki de bize bu kdr çekici gelmezdi....kahvenin sıcaklığı, üzerine gelen ve her birinde seni daa mutlandıran o damlalar, yeni yıl ışıkları... ya ben bu akşam çok melankoliiim yada gerçekten bişiler gzl..
eve geldm... masamın üzerinde annemin yazdııı iki not: birincisi bi kıyafetle ilgili, siyah bi kazak...
diğeride da vinci yi annatan ve bi kaç resminin bulunduuu bi sanat kitabı, beraber inceleyelimmi demiş.. bende ki sanat tarihi tutkusu onada yansıdı yada onda her zmn olan bu tutku, bna da biraz geçmiş... kağıdın dier bi yanında bnm nedense çok sevdiiim bi olay: not yazılan kalem kağıdın hemen yanında... bu bna bi çeşit düzeni, kağıdın gerçekten bişiler hssedilerek yazıldını, sanki yazdııı anı kalemi yanına bırakışına kadar annatıo
kitabı elime aldım... ince bi kitap yada kitapçık, içinde bissürü tablo var ve fransızca bi kaç sayfa yazı...
"insanlar büyüdükçe hayalleri küçülürmü?" çok duyulan, soyutlaşan ve önemsizleşen bi söz.. sanki bugün duyduumda ilk defa duymuşum gibi geldi, küçücük bi çocuuun aaazından o kdr farklı bi tonlamayla çıktıki...
eet insanlar büyükdükçe hayalleri küçülür... aslında bu sadece dışardan görünendir, insanlar bi şekilde büyüyüp bişiler öörendiklerini zannedince kurdukları hayallerden utanırlar ve de sanki dışarıya bunnarı hiiiiç düşünmüolarmış gibi gözükürler, iç dünyaları ne de olsa onnarındır.
bu truvalılara benzemiomu?? şimşekleri çakanın zeus, depremleri yaratanında hades oldunu zanneden küçük insanlar... küçükler çünkü hayalleri büyük...
oysa daha sonradan artının eksiyi çektini yhada yer altında enerj biriktini annayınca, bilimi annayınca deişen insanlar
eet belki bu zamanda artık tanrıları aştık ama hayallerimiz hep bizimle.... o büyük insanlar çekinseler bile
ben o insanları sevmioum, ben dolmuşta kuyrua aradan katılan o teyzeyide sevmioum, bna gülümseyen hala içinde sevgi bulunduran o sarışın elinde mango torbası olan ve tam benim arkamda duran kadını çok sevioum....
insanların çeşitliliiini ve herkeze göre bi tane kesin bulunmasını sevioum, ters düşününce benimde farklı biri oldumu ve birileri için burda oldumuda bilioum...
bugn sinemaya gittim
en sevdiiim insanın omzuna yaslanıp, elini tutup bütün filmi serettim, o benim saçlarımla oynadı bnde onun dibinde aaaladım... ama filmden hepimiz mutlu çıktık...
ağlamamla dalga geçtim, dier insanların dalga geçmesine izin verdim, sorada bn onnara aynılarını yaptım...
sora ben o çok sevdiim insanla başbaşa kaldım, beraber taa bu yazının en bşında dediklerimi yaptık, okulu annattık insanları, konserleri, kahveyi, birbirimize asskm die hitap ettik....
şimdi evde pijamalarımla oturuoum, midem bulanıo, sanırım artık saymadıım kdr içtiiim kahveden... sigara yok artık ne zmndr ama kahve yanında istetio ama izin vermioumm....=))
(oof şu hayaller kelimesinide sürekli iki y yle yazmasaam yaaaa l yerine bööö)