karmaşıklık

.....
....
...
ben yazımı yazarım, yazı biter, kalem biter, gece biter ama değişen hiçbirşey olmaz. belki bi kaç zamanlığına içim rahatlar sonra tekrar endişelenmeye başlarım, şaşkın halime geri dönerim.
hayatta herşey o küçük siyah-beyaz karelerin içine saklanmış değil aslında. hepsi onların üstünde. kareler bazen büyür. o zaman herşey daha net görülür. siyahla beyaz rahatlıkla ayırt edilir. ama bazı anlar vardır ki, kareler küçüktür ve binlercedir. siyahla beyaz tam ztr renkler olmalarına rağmen bi bok göremezsin yüzeysel bakınca, içine girmen gerekir.
ben belki böle bi durum içerisindeyim. belki de çok somutlaştırma yapıp, elle tutulan hiçbirşey yokmuş gibi davrandım.
kahvenin aroması ne kadar fazla olursa olsun, kahve bittiğinde ağzında acı tadı kalır. ama içerken herşey genelde tatlıdır. sütlü, şekerli, çilekli... ilişkilerde buna benzer. en azından ben benimkilerin benzediğini düşünüoum.
kararsızım, ne istediğimi bilmioum. bi söz vardır " ya başlama ya da bitir". işte bunu yapamıoum. kitap yazmaya başladım. ilk bölüm bitti bıraktım. sayfaları orda, burda duruo. gidilecek yerler var, buluşulacak insanlar, okunacak kitaplar. herşey bi anda olsun istioum. peki ben değilmiydin, hayat güzeldir, dolu dolu yaşanmalı, herşeyin keyfini çıkartmalı diyen peki ne bokuna oldu bitti istioum. kahvem bittiğinde o açıklığı duymamak için ya ardarda içioum ya da bi bardak su.
mutsuz muyum, hayır sadece karma karışığım. dakikalarca mor renge bakıp ya huzur ya da ilham gelmesini beklioum çünkü şu anda yaptığım iş bana huzur verio.
bu yazıyı bu kalemle yazıoum. aynısından iki tane daha var o yüzden bu rengi kaybetme şansım yok. işte böyle biri oldum ben...

20.09.06 Çarşamba
Ceren